در اخبار الطوال نقل شده است که:
حسین (ع)، تنها ماند مالک بن بشر کندی، به او حمله برد و با شمشیر، بر سرش زد که کلاه لباس خَزِ او را پاره کرد و شمشیر، به سرش رسید و آن را زخمی کرد. حسین (ع) آن لباس را انداخت و کلاهی خواست. آن را به سر نهاد وعمامه ای بست و نشست. سپس، کودک خردسالش را طلبید و در دامانش نشاند که مردی از بنی اسد، آن کودک را در همان جایی که بود ، با تیر بلند (مشقص )، زد و کشت.

در این روایت آن تیر بلند به نام مشقص آمده است.

در فرهنگ لغات مشقص را به این عبارات ترجمه کرده اند :
1.    قول جوهری: مشقص تیری است طویل وعریض.
2.    قول لیث: تیری است که سری عریض دارد با آن وحوش را می کشند.
3.    قول ازهری: این تفسیر برای مشقص خلاف چیزی است که از عرب مانده.
4.    قول ازهری در بحث حشآ مثل قول لیث راگفته.
5.    بعضی گفته اند مشقص نیمه تیری است که کودکان با آن بازی میکنند. وگاها برای صید ماهی در نیل از آن استفاده میکرده اند .ولی این قول صحیح نیست.

از این روایت در می یابیم تیری که با آن حضرت علی اصغر(ع) را به شهادت رسانده اند تیرسه شعبه نبوده بلکه مشقص نام داشته است که  عریض و بلند بوده است.

منابع :

1- دانشنامه امام حسین(ع)، محمد محمدی ری شهری ، ج7 ،ص39-41.

2- تاج العروس، محمد بن محمد حسین الزبیدی، ج9، ص 289