رهنمودهای آیت الله العظمی وحید خراسانی

درباب توسل به وجود مقدس امام زمان (عج)

خدا را شکر کنید بر  این نعمت عظمی و موهبت کبری که در زمان غیبت آن حضرت از قائلین به امامت او  و از منتظرین ظهور او هستید که سید الساجدین و زین العابدین (ع) به ابی خالد کابلی فرمود: یا اباخالد ! اهل زمان غیبت او که قائلند به امامت او و منتظر ظهور اویند ، افضل اهل هر زمانی هستند، چون خدا به آن ها عقل و فهم و معرفتی داده که غیبت نزد آن ها به منزله ی مشاهده است، و آن ها را در آن زمان به منزله ی کسی قرار داده که با شمشیر بین دو دست رسول خدا(ص) جهاد کنند، و آن ها هستند که به حق مخلص اند ، و به صدق شیعه ما هستند، و در سرّ و علن داعیان به دین خدایند.
رسول خدا (ص) به نقل از جابر بن عبدالله انصاری در وصف آنان فرموده که آن ها را خدا در کتاب خود وصف نموده : الذین یومنون بالغیب ، و فرموده: اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون.

اگر می خواهید با او باشید

که با آن حضرت بودن منتهی الامال جمیع اولیاء خدا است،

هر روز آن چه میسراست قرآن بخوانید،

و آن هایی که نمی توانند،سوره ی قل هو الله احد را در هر حال بخوانند، و جمع بین این دو ،نور علی نور است، و به مقتضای روایت معتبره هرکس این کارش باشد ، با اوست و با او بودن با خدا و جمیع انبیاء و اوصیاء بودن است.
اگر کسی هر روز عزیزترین گوهر که کلام خداست، به آن حضرت هدیه کند، هر جمعه که صحیفه ی اعمال به نظر آن حضرت می رسد ، کرم او که مظهر جود خداست، با او چه می کند؟!

اللهم بحق فاطمه و أبیها و بعلها و بنیها لا تفرق بیننا و بینه أبدا

افق پارسایی، ش 6- مهر 93

ایام امامت و ولایت حضرت مهدی(عج) مبارک

در این روز که شادترین روز شیعیان است

بیاییم برای فرج آقامون دعا کنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النصر

و لعن الله علی اعدائهم اجمعین

التماس دعا

یا رب آن خورشید تابان جهان كی خواهد آمد
جلوه گر از ابر غیبت ناگهان كی خواهد آمد
آن كه مدتهاست بهرش دیده بر راهند خلقی

بارالها آن مسافر بی گمان كی خواهد آمد

دوستان دل مرده وملك جهان جسمی است بی جان

این تن بی روح را روح و روان كی خواهد آمد

همچو یعقوب اندر این بیت الخزان گریان و زاریم
بارالها یوسف ما شیعیان كی خواهد آمد
غم فزون شد قلب خون شد صبر از دلها برون شد
شیعیان را غمگسار مهربان كی خواهد آمد
نیست شك از عمر این عالم اگریك روزماند

ناصر دین حامی احكام قرآن خواهد آمد
وعده حتم است از قول خدا و از رسولش
روح عالم حجت حق نور یزدان خواهد آمد
لیك مارا از بقای خویش اطمینان نباشد

تابیاید ، برلب ما قبل از آن جان خواهد آمد
پرچم سرخ حسینی (ع) برفراز قبه گوید
انتقام خون سلطان شهیدان خواهد آمد
اصغرا آتش زدار دشمن زپیكان بر گلویت
صبر كن مرهم گذار زخم پیكان خواهد آمد
سوخت گر دشمن خیام اهل بیت مصطفی را
آنكه گیرد انتقام از آن لعینان خواهد آمد.

دریا به دریا، موج غم از سینه خالی می کنم    صحرا به صحرا با غمت، آشفته حالی می کنم
یاد از نگاه عاشقت، یاد از زلالی می کنم     با نغمه های نوحه گر، هم رنگ باران می شوم
هر جمله از بغض گلویم را، سئوالی می کنم     تا بشنوم یک پاسخی، از داغ بی پایان  تو

آه، ای تمام تنهایی! ای تمام غربت! آیا کسی از ژرفای غریبی ات آگاه شد؟ آیا کسی غریبانه های اندوهت را شناخت؟
آیا کسی پی به راز نگاهت برد؛ آن گاه که عطر حضورت را فوج فوج دشمن، در میان گرفته بود و چون گل، در احاطه چشمانی خوارتر از خار، درس مهر و عاطفه، به آسمان و زمین می آموختی؟
انگار، آستان کبریایی خانه ات، دانشگاه احساس فرشتگان بود؛ فرشتگانی که عاشق شدن را از تو آموختند و با تو، عشق الهی را تجربه کردند؛ عشقی که تو را در حصار تنهایی ـ دور از وطن و تحت نظر ـ قرار داده بود، عشقی که تمام موجودات را وادار می کرد، تا به ارتفاع نگاهت سجده، و ژرفای شکوهت را در عرش، جستجو کنند.
مولای من! اگر آفتاب می درخشد، به نام توست! اگر ماه می دمد، به احترام توست!
اگر گل می خندد، اگر آبشار می رقصد و اگر پرنده می خواند، به خاطر تو و عشق آسمانی توست که جلوه جاودانی حیات را به تماشا گذاشته است!

… آن روز، تن رنجوری که داغ غربت بر دل، خستگی هایش را پشت سر می گذاشت، در بهار جوانی، به تجربه خزان نشست و همسایگی عرش را برگزید؛ مردی که کوردلان «بنی عباس»، به آفتاب جمالش رشک می بردند؛ کوردلانی که با چهره های سیاه، اندیشه های سیاه، دست های سیاه و جامه های سیاه، جهل مجسّم تاریخ بودند؛ جهلی که حتی «بوجهل و بولهب» را شگفت زده می کرد!
آن روز، نگاه تاریخ، شاهد غربت امامی بود، که هم چون جدش، امام موسی کاظم علیه السلام ، تشییع می شد؛امام غریبی که تنهایی اش را آسمان، هیچ گاه فراموش نخواهد کرد! امام غریبی که تنها فرشتگان الهی، پرستارانِ خلوت رنجوریش بودند!
اَلسَّلامُ عَلیْکَ یا وَلیَّ النِّعَم؛ السلام علیکَ یا هادیَ الْاُمَمْ؛ السلام عَلیک یا سَفینَةُ الْحِلْم؛ السلام علیک یا اَبَا الاِمامِ الْمُنْتَظَر؛
مولا جان!
آدینه همیشه بوی باران دارد    آیینه، غبار غم به دامان دارد
امروز دلم دوباره، مهمان دارد    واکن کمی از راه تماشا ، ای اشک
درود بر تمام تنهایی ات، که حتی از دیدن فرزند، محرومت کردند! درود بر غربت دیر آشنایت، که یاد مدینه را در نگاهت زنده می کرد! درود بر عطر کلامت، که حضور بهاری ات را به سراسر گیتی، بشارت می داد! درود بر جهاد فی سبیل اللّه تو، که پایانش به «شهادت» ختم شد.
مولا جان! دست هامان خالی، چشم هامان پر از اشک و سینه هامان از داغ شهادتت، لبریز است.
فانوس به خون نشسته مژه هامان را نذر سقاخانه عشق می کنیم و پیشانی ارادت به آستان آسمانی ات می ساییم؛ گوشه چشمی به ما کن، مولا!

سیدعلی اصغر موسوی
التماس دعا

www.tebyan-zn.ir

استاد شیخ حسین انصاریان از خاطرات خود به واتیکان می‌گوید: «به کاردینال توران که در دستگاه واتیکان چند مسئولیت دارد، گفتم، کلیسا‌ متکی به مسیح و مریم است یا نمایشگاه است و یا منطقه گردشگری برای گردشگران؟ پرسیدم، نمایشگاه است!؟ گفت نه، گفتم محل گردشگری است!؟ گفت نه، گفتم معبد است؟ گفت بله، گفتم برای عبادت خدا بنا شده است؟ گفت بله. گفتم در همین کلیساهای واتیکان متوجه شدم که گردشگران جهان و مردمِ خودتان با لباس‌های نامناسب و خانم‌ها و دخترها با دامن‌های کوتاه وارد این کلیساها می‌شوند، اگر این‌جا محل عبادت است این بدن‌های نیمه عریان که شهوات مردان هشتاد ساله را هم تحریک می‌کند و همه را به فکر کار زشت و گناه می‌اندازد برای چیست؟گفتم تمام مجسمه‌ها و عکس‌هایی که از مریم زدید همه با حجاب است، پس چرا زنان و دختران و ناموستان همه ضد مریم هستند؟ بعد از دو هفته از این گفت‌وگو ما پاریس بودیم، شنیدیم که پاپ دستور اکید داده که تمام بازدیدکنندگانِ کلیساها و دختران و زنان باید باحجاب باشند. در شهر میلان هم که بودیم رفتیم کلیسای اعظم میلان، دیدیم که دم در کلیسا هیچ زن و دختری را نیمه عریان راه نمی‌دهند و کلاه و شنل سرتاسری می‌دهند که کل بدن را بپوشاند و بعد وارد شود.»

صفحات: 1· 2

در پدیده ای نادر، در منطقه چاه عروس کویر مرنجاب شهرستان آران و بیدگل، نام مبارک «علی» بر پشته ریگی نقش بسته است.

برای دیدن تصاویر به پرتال خبری آران و بیدگل مراجعه نمایید.

بخشي از دعاي شماره 8 از صحيفه سجاديه:
پناه ببريد به خداوند بزرگ از اخلاق ناستوده و کردارهاي ناپسنديده که نام برده ميشود:
«1»اللَّهُمَّ إِنيِّ   أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ ، وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ ، وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ ، وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ ، وَ شَكَاسَةِ الْخُلْقِ ، وَ إِلْحَاحِ الشَّهْوَةِ ، وَ مَلَکَةِ الْحَمِيَّةِ «2»وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَى ، وَ مُخَالَفَةِ الْهُدَى ، وَ سِنَةِ الْغَفْلَةِ ، وَ تَعَاطِي الْكُلْفَةِ ، وَ إِيثَارِ الْبَاطِلِ عَلَى الْحَقِّ ، وَ الْإِصْرَارِ عَلَى الْمَأْثَمِ ، وَ اسْتِصْغَارِ الْمَعْصِيَةِ ، وَ اسْتِكْبَارِ الطَّاعَةِ . «3»وَ مُبَاهَاةِ الْمُكْثِرِينَ ، وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّينَ ، وَ سُوءِ الْوِلَايَةِ لِمَنْ تَحْتَ أَيْدِينَا ، وَ تَرْكِ الشُّكْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَةَ عِنْدَنَا «4»أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً ، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً ، أَوْ نَرُومَ مَا لَيْسَ لَنَا بِحَقٍّ ، أَوْ نَقُولَ فِي الْعِلْمِ بِغَيْرِ عِلْمٍ «5»وَ نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ ، وَ أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا ، وَ نَمُدَّ فِي آمَالِنَا «6»وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوءِ السَّرِيرَةِ ، وَ احْتِقَارِ الصَّغِيرَةِ ، وَ أَنْ يَسْتَحْوِذَ عَلَيْنَا الشَّيْطَانُ ، أَوْ يَنْكُبَنَا الزَّمَانُ ، أَوْ يَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ «7»وَ نَعُوذُ بِكَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسْرَافِ ، وَ مِنْ فِقْدَانِ الْكَفَافِ
1ـ طغيان حرص.
2ـ تندي خشم.
3ـ غلبه حسد.
4ـ ضعف نيروي صبر.
5ـ کمي قناعت.
6ـ سوء خلق.
7ـ افراط در شهوت.
8ـ غلبه عصبيت.
9ـ پيروي هوس.
10ـ مخالفت با راه هدايت.
11ـ به خواب غفلت فرو رفتن.
12ـ اقدام بر تکلف.
13ـ برگزيدن باطل به جاي حق.
14ـ پافشاري بر گناه.
15ـ خرد شمردن معصيت.
16ـ بزرگ شمردن طاعت.
17ـ تفاخر توانگران.
18ـ تحقير نسبت به درويشان و بي چيزان و فقرا و مستمندان ومستضعفان.
19ـ کوتاهي در حق زيردستان.
20ـ ناسپاسي نسبت به کسي که بر ما حقي داشته باشد.
21ـ کمک به ستمگر و ظالم.
22ـ خوار کردن ستمديده و مظلوم.
23ـ خواستن چيزي که ميدانيم حق و حقيقت نيست.
24ـ سخن گفتن و اظهار نظر کردن از روي بي اطلاعي.
25ـ داشتن قصد خيانت نسبت به همنوعان.
26ـ خودپسندي در اعمال.
27ـ داشتن آرزوهاي دراز.
28ـ داشتن باطن بد و شر.
29ـ کوچک شمردن گناه خرد.
30ـ اسراف کردن.
بهترین زندگی در پرتو سخنان امام سجاد (ع)، سید سجاد احمدی

صبحت بخیر آقای من آقای دلتنگی
صبحت بخیر آقای من آقای تنهایی
من دور افتادم ازت اما تو نزدیکی
امروزمو با تو شروع کردم که اینجایی
گنــاه مـن به انتـظــار تــو نشستنــه
نشستــه عاشقــی گناهه عشق رفتنه
اگر که دلخوشی به من، گناه از تو نیست
اگــرکـه خیســه چشم تـو ، گنــاه از منه

اَللهم اَرنی الطلعه الرشیده
دیگــه جــونم به لـب رسیــــده
همه دنیا ازم بریده ، تو اما نــه
عهد میبندم دیگه اشکاتو در نیارم
ولــی سختـــه دووم بیـــارم
توی عشق تو کم میزارم تو اما نه
تو هفته ای دوبار گریه میکنی برام
تو هفته ای دوبار توبه میکنی بجام
تو منتظرتر از منی تموم شه غیبتم

دروغ میگم عاشقم ولی بزار بیام
خدا کنه بهم نگی تمومه فرصتت
دعا بکن که خوب بشم اقا به حرمتت
یه کاری کن که من نشم دلیل گریه هات
یه کاری کن نشم دلیل طول غیبتت

9- شجاعت
الف) به نقل از محمد بن حکم- : یکی از پیامبران الهی از ترسو بودن امت خود ، به درگاه خداوند نالید. خداوند به او چنین وحی فرستاد : به امتت فرمان بده که هزار اسپند بخورند  .
ب) امام صادق(ع): خوردن بِه ، مایه توان قلب و بیداری دل است و ترسو را دلیر می کند . 
ج)به نقل از عبدالله بن جعفر - : مردی نزد علی بن ابی طالب (ع) آمد و از فراموشی ، اظهار ناراحتی کرد . فرمود : برتوباد کُندُر؛ چرا که دل را شجاعت می بخشد و فراموشی را از میان می برد . 

صفحات: 1· 2